نستراداموس

اینکه من قبلا وبلاگ داشتم و اینجور حرفا رو بیخیال.

دلم میخواد از اول یه چیزایی رو بگم که هرگز نگفتم مثل اینکه برا یه دوست چقدر وقت میذاری و بعدش برا هیچ و پوچ دوستیتون به یه نخ آویزون میشه و اینکه تو هر جور رابطه ای تا کجا باید پیشرفت و کحا اون نقطه ای هستش که باید استپ کرد و در همون موقعیت نگهش داشت یا حتی یه سری امتیازا رو پس گرفت.

راستش من با یکی زندگی میکنم که اینجا بهش میگم آقای همخونه.این آقای همخونه رو من هشت ساله که میشناسم ولی گاهی از همین آدم یه کارایی سر میزنه که من انتظارشو ندارم یعنی پیشبینیشون نکردم.

کلا من یه حسی دارم که یه جورایی یه خورده نستراداموسیه.مثلا میتونم بگم من و فلانی تا ابد با همیم.یا مثلا همخونه جون به فلانی زیادی رو دادیا.یا من اجازه نمیدم فلانی بیاد تو زندگیمون.بعد دو حالت داره یا همخونه جون مثل بچه خوب میگه باشه و میره رد کار خودش یا اون کاری رو که فکر میکنه درست انجام میده.در حالت اول زندگی گلستان میشه و در حالت دوم بازم گلستان میشه ولی سر همخونه جون بدجوری به سنگ میخوره پلاس بر اینکه بعدش باید اعتراف کنه که تو میدونستیا!!!

کلا من میدونم یه نیمه پری هم هست ولی تا حالا کی از احتیاط کردن بد دیده؟؟؟